Escrito por María Reimóndez e ilustrado por Vanesa Álvarez, "O meu avó e o queixo" é o título dunha orixinal historia entre un avó e a súa neta tecida de afecto, humor e gastronomí...
Leer descripción completa
16,00€
Disponibilidad alta
Información
Descripción
Escrito por María Reimóndez e ilustrado por Vanesa Álvarez, "O meu avó e o queixo" é o título dunha orixinal historia entre un avó e a súa neta tecida de afecto, humor e gastronomía. Conta cunhas orixinais ilustracións inspiradas nos graffitis urbanos. Avó e neta comparten o seu amor polo queixo. Entre eles establécese un divertido diálogo a través do cal iremos descubrindo deliciosos queixos de Galicia e do mundo, como o Manchego, o do Cebreiro, o de Arzúa ou o Gruyère. Os momentos compartidos entre neta e avó convértense en grandes ventás abertas a un mundo... que é redondo como un queixo!
María Reimóndez (Lugo, 1975) é escritora de narrativa, poesía, ensaio e teatro, cunha dilatada e recoñecida traxectoria literaria tamén no eido infantil e xuvenil: «Dende que era pequena gustábanme as historias, lelas e escribilas. Algunhas imaxineinas na furgoneta ou nos coches do meu avó, entre os sons da soldadura e os enormes camións enfermos. Na vida, tiven a sorte de caer nunha casa chea de afecto. Se cadra escribir é para min un xeito de compartir a alegría dese accidente, e a esperanza de que todas as nenas e nenos atopen no camiño persoas que os acollan, a quen chamar avós ou avoas, independentemente dos apelidos, dos lazos de sangue e dos documentos». NOTA BIOGRÁFICA EN CASTELLANO: María Reimóndez (Lugo, 1975) es escritora de narrativa, poesía, ensayo y teatro, con una dilatada y reconocida trayectoria literaria también en el terreno infantil y juvenil: "Desde que era pequeña me gustaban las historias, leerlas y escribirlas. Algunas las imaginé en la furgoneta o en los coches de mi abuelo, entre los sonidos de la soldadura y los enormes camiones enfermos. En la vida, he tenido la suerte de caer en una casa llena de afecto. Tal vez escribir es para mí una forma de compartir la alegría de ese accidente, y la esperanza de que todas las niñas y niños encuentren en el camino personas que los acojan, a quien llamar abuelos o abuelas, independientemente de los apellidos, los lazos de sangre y de los documentos".
Esta web utiliza cookies propias y de terceros para mejorar nuestros servicios mediante el análisis de sus hábitos de navegación. Puede obtener más información aquí o cambiar la configuración.
Opiniones
Opiniones
No hay comentarios, sé el primero en comentarValoración media
¿Has leído este libro?
Valóralo y comparte tu opinión con otros usuarios
Escribir mi opinión